maandag 29 februari 2016

Het leven is verandering

Er is een grote kracht in het loslaten en meegaan met de flow van het leven.



Onze stem laat precies horen hoe veel weerstand in ons zit, of we vast houden of zelfs verkrampen - hoe zeer we ons best willen doen, bang zijn of zelfs boos over dat we niet goed genoeg of snel genoeg of ... hoe dan ook... zijn.



Maar is dat echt onze eigen wezen dat zo voelt en zich bemoeit of zijn het oude en lang bekende patronen en overtuigingen die we nog steeds volgen en in die we meer vertrouwen hebben als in ons zelf?

Luisteren we genoeg naar het vaak zachte stemmetje die diep in ons roept, gilt, huilt? En soms ook bijna niet meer hoorbaar is.... ?



Wie geeft de order om zo goed mogelijk, de beste, de snelste of perfect te moeten zijn?

En hoezo lopen we vaak achterna terwijl we toch al lang weten dat ons dat niet echt gelukkig maakt?



Door mijn werk met mensen en hun stemmen zie ik vaak hoe mooi het kan zijn om al die overtuigingen, de druk en bepaalde voorstellingen hoe we moeten zijn los te kunnen laten en eindelijk te kunnen zijn wie we echt zijn.

Door de natuurlijke uitdrukking van onze emoties terwijl we zingen kunnen we voelen, wie en hoe we echt zijn en daarvan genieten.



In tijden van „Idols“, „Super kids“, „Models“ enz. en waar zelfs koken als wedstrijd-programma op Tv wordt gebruikt om zeker te kunnen zijn wie de beste is, kom ik vaak mensen tegen die denken, dat zingen alleen maar voor mensen met de ambitie om zich zelf te (kunnen) laten zien bedoeld is....



Hoe ver weg bewegen we ons van het mens-zijn, van onze echtheid en uniekheid? Willen we dat echt?

Moeten we meegaan met de blijkbaar algemene stroom van meningen of mogen we ook bij onszelf blijven?



Alles wat we willen - en ik denk dat is het enige dat ons alle gelijk is - is dat iedereen ,zelfs dieren , gelukkig willen zijn.



Ik ervaar dat het geluk zich kan uiten als we het toelaten - als we niets in de weg zetten - geen eiseres moeten stellen aan het gelukkig-zijn - als we met de flow van het leven gaan - niet met de flow van mainstream, die morgen weer helemaal anders kan zijn, maar met onze diepe, zachte of sterke stem, die de unieke uitdruk van het leven is - en iedereen heeft zijn eigen mooie expressie.



Ben je ook nieuwsgierig op je stem geworden? En wie je echt bent of wat je echt wil....?



Ik hoop dat iedereen zijn eigen weg en gevoel te volgen aandurft en kan genieten van wat er is in plaats van een leven lang te proberen iets te „moeten zijn“ om aandacht en waarde te krijgen - in die zin wens ik ons als mensen de kracht, om met de flow van het leven te kunnen gaan, te ervaren, te durven en te genieten van wat er is.



En het is mooi om in verbinding te raken met je adem, je stem, je zelf.